|
|
| Авторів: |
2685
|
| Творів: |
51005
|
| Рецензій: |
95756
|
|
|
|
Код:
|
|
|
Ошибка при запросе:
INSERT INTO `stat_hits` VALUES(NULL, 17627, 0, UNIX_TIMESTAMP(), '52.14.8.34') Ответ MySQL:
144 Table './gak@002ecom@002eua_prod/stat_hits' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed
|
Художні твори
Поезія
Казочка на лемківських говірках
|
|
|
| © Василь Шляхтич, 29-08-2009
|
Ваньо піде до неба,
Як кус часу назберат.
Товдиль возме што треба.
Гнес, до заду позерат.
Ищи роки рахує.
Ищи смотрит на гори.
Лем він Петра юж чує
І з сьватими говорит.
Ищи сяде під вишню,
Што їй садив дитинов.
Перевірит тіж мисли,
Як то жив він з родинов.
А зас піде до церкви
І з панотцьом погварит.
Же му житя ся змеркат,
А він гріхи ма стари.
А панотець посмотрят.
Покивают головов
І повідять шос од ся
Щирим і мудрим словом.
Він подумат кусьціцька.
Порозв’язує міхи.
Зас посмотрит на вітця...
В вухо полетять гріхи...
Міхи тяжки, як камінь.
Кус ся житя прожило
Хоц не вшитко ся тямит.
Юж ся да што забило.
Лем він добрі памятат.
Тяжки гріхи кус важать.
Отец хрестит і сьватит,
Штоб ся в пеклі не смажив.
Бо там, чорти чекают.
Гріют смолу на вогни.
Ще при ватрі сьпівают.
А грішники юж стогнут...
Одни плачут по тихи.
А де котри ся молит
І жалуют за гріхи.
Вітер несе смрід смоли.
Ваньо чує і в дусі
Видит отця бесіду.
Драпне пальцьом по вусі.
Думат, - може не піду...
Видит небо і пекло
(Бо він колиси читав,
Же на вшитких жде Петро)
А той зна ся на гріхах.
В Сьватім Писмі писало
(В тото Ваньо повірив)
Як Ісуса імали
Петро Його ся вирік.
Сес гріх го не замучив.
Петро знався каяти.
Ісус дав йому ключі
До небесной палати.
Од той пори тих люди,
Што до неба хцут ити
Перше Петро осудит
Мают вмерти ци жити.
23.08.2009р.
|
|
|
| кількість оцінок — 0 |
|
|
